محمد حیدری که ترانه‌های ماندگاری با صدای خوانندگانی چون هایده، معین،مهستی، مارتیک، شکیلا و الهه از او به یادگار مانده‌است پس از طی یک دوره طولانی بیماری در غربت و در شهری که نیمی از عمرش را در آن گذراند دیده از جهان فروبست. شادروران حیدری پس از وقوع انقلاب 1979 در ایران، مجبور به ترک وطن خود شده بود و در لس‌آنجلس سکونت داشت.

محمد حیدری در دی ماه ۱۳۱۶ در تهران متولد گردید. وی در سن ۱۳ سالگی مقدمات نوازندگی سنتور را از استاد ابولحسن صبا فرا گرفت. مدتی نیز از تجربیات عبداله دوامی و محمد ایرانی مجرد بهره برد. از سال ۱۳۳۴ به مدت یک سال با ارکستر شماره یک هنرهای زیبا به سرپرستی ابوالحسن صبا همکاری داشت و از ۱۳۳۶ با گروه دیگری در اداره هنرهای زیبا به سرپرستی نصرت‌اله گلپایگانی همکاری داشت. از همین دوران تا سال ۱۳۵۷ برنامه‌های متعددی در داخل و خارج کشور اجرا کرد.

محمد حیدری از سال ۱۳۴۰ نیز به تدریس در هنرستان موسیقی ملی و کلاس‌های شبانه هنرستان اشتغال داشت. وی توانست شاگردان چیره‌دستی را به موسیقی ایرانی معرفی کند. او سرپرستی «گروه نوازندگان» را نیز عهده دار بود و همراه با نوازندگان و خوانندگان مختلف، برنامه‌هایی را نیز در رادیو به اجرا درآورد.

اسماعیل واثقی که از شاگردان حیدری بوده است و اکنون یکی از نوازندگان برجسته سنتور است در مورد استاد خود چنین می‌گوید: «سنتور ایران به حیدری بدهکار است.»

محمد حیدری پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت نمود و فعالیت هنری خود را در زمینه‌های ساخت ترانه، تدریس و نوازندگی سنتور ادامه داد.

پیکر این هنرمند برجسته پس از ادای احترام جامعه موسیقی ایرانیان آمریکا به آن، در آرامگاهی در شمال لس‌انجلس به خاک سپرده می‌شود.