نیلوفر منصوری - خبرنگار و گوینده رادیویی:
اول: یک دنیای موازی هست که در آن در بیست و هشت مرداد سال سی و دو کودتا پیروز نمی‌شود. در آن دنیای موازی با مقاومتی که مردم نشان می‌دهند، مصدق در قدرت می‌ماند، شاه هرگز به ایران بر نمی‌گردد و ایران صاحب یک دموکراسی قدرتمند می‌شود. در این دنیای موازی ایران امروز صاحب یک دموکراسی هفتاد و چند ساله است.
***
دوم: یک دنیای موازی دیگری هست که در آن کودتای بیست و هشت مرداد پیروز می‌شود ولی در سال چهل و دو طرفداران ارتجاع سرکوب نمی‌شوند. در این دنیای موازی شاه با یادگیری از جوامع دموکراتیک با دعوت از مخالفین طرح انقلاب سفید به یک مناظره تلویزیونی از آنها می‌خواهد دلایل مخالفت خود با اصلاحات ارضی و حق رای زنان را برای مردم توضیح دهند و بعد رفراندم مجددی برگزار می‌کند. در این دنیای موازی هم از انقلاب 1357 خبری نیست و این روزها سومین پهلوی در ایران سر قدرت است.
***
سوم: یک دنیای موازی سوم هست که هم کودتا پیروز می‌شود و هم تظاهرات پانزده خرداد رخ میدهد اما سال پنجاه و هفت پیشنهاد بختیار در مورد تاسیس واتیکان اسلامی در قم پذیرفته می‌شود. روحانیون حکومت قم را به عهده می‌گیرند و بعد از آشنایی با مسایل زمامداری از تاسیس جمهوری اسلامی منصرف می‌شوند. در این دنیا هم ایران در همان سال پنجاه و هشت نظام جمهوری دموکراتیکی پیدا می‌کند.
***
چهارم: یک دنیای چهارمی هم هست که در آن جمهوری اسلامی تاسیس می‌شود ولی آقايش به حرف عقلا گوش میدهد و بعد از پیروزی انقلاب فرمان عفو عمومی میدهد. در این دنیا به صادق خلخالی مسوولیت اداره کارگزینی شهرداری خلخال را می‌دهند و نه قضاوت در دادگاه انقلاب. در این دنیا بذر خشونت کاشته نمی‌شود. در این دنیا انرژی انقلاب صرف همدلی و توسعه ایران و نه خرابی و انتقام می‌شود.
***
پنجم: یک دنیای موازی پنجم هست که در آن طالقانی که در خانه‌اش به روی همه بازبود و اهل مهربانی و عفو بود به آن زودی از دنیا نمی‌رود و می‌ماند و فرهنگ تسامح را در این مملکت جا می‌اندازد. در این دنیا طالقانی هم جلوی انحراف مجاهدین را می‌گیرد هم جلوی خشونت انقلابیون را. در این دنیا در ایران اسلام طالقانی هست، اسلام طالبانی نیست.
***
ششم: یک دنیای موازی ششمی هست که در آن سفارت آمریکا توسط یک مشت جوان نادان اشغال نمی‌شود. در آن دنیا ریگان به قدرت نمی‌رسد و دنیا جنگهای کمتری می‌بیند. ایران منزوی نمی‌شود و صدام هرگز جرات نمی‌کند به ایران حمله کند. در این دنیا صد‌ها هزار نفر قربانی جنگ نمی‌شوند و در این دنیا عباس امیرانتظام بیست و چند سال به زندان نمی افتد.
***
هفتم: یک دنیای موازی هفتمی هست که در آن مجاهدین خلق در خرداد شصت اسلحه بر نمی‌دارند و به مبارزه قانونی ادامه می‌دهند. در این دنیا ترور‌های دهه شصت رخ نمی‌دهد و این همه مسوول مملکتی ترور نمی‌شوند. در این دنیا خبری از اعدام‌های سال شصت و هفت نیست. در این دنیا خانواده‌های زیادی داغدار نمی‌شوند.
***
هشتم: یک دنیای موازی هشتم هم هست که در آن جنگ بعد از آزادی خرمشهر تمام می‌شود. فرماندهان جنگ هوس اشغال عراق را از سر بیرون می‌کنند. دولت‌های عربی غرامت هنگفتی به ایران می‌دهند. جوانهای زیادی زنده و سالم می مانند و جوانی شان جای جنگ در سال‌های بعد صزف ساختن ایران می‌شود.
***
نهم: یک دنیای موازی نهم هست که در آن خاتمی زمین نمی‌خورد، فروهر کشته نمی‌شود، موسوی حصر نمی‌شود، دکل‌ها دزدیده نمی‌شود، کهریزکی وجود ندارد، دانشجوی ستاره دار نداریم، ندا هنوز موسیقی می‌نوازد، روزنامه جامعه پر پرتیراژترین روزنامه خاورمیانه است، احزاب سیاسی آزاد و فعالند، تلویزیون خصوصی وجود دارد و نشر کتاب در ایران نیاز به مجوز وزارت ارشاد یا هیچ کجای دیگر ندارد.
***
دهم: اما یک دنیای موازی دیگری هم هست، دنیای دهم، همان که من و تو، کنار همه کسانی که دوستشان داریم و همه کسانی که دوستشان خواهیم داشت در آن زندگی می کنیم. دنیایی که قسمت من و توست، دنیایی که ما و حاکمانمان برای خودمان ساختیم، با تصمیماتی که گرفتیم و نگرفتیم، با قدم‌هایی که بر داشتیم و بر نداشتیم. در این دنیا من و تو ایستاده ایم در آستانه سالگرد انقلابی منفور که همین دنیا محصول آن است. دنیای ما اشک‌ها و لبخند‌های زیادی دیده، گریه‌ها و خنده‌های فراوان از سر گذرانده.
دنیای دهم تنها دنیایی است که می‌شناسیم. دنیایی که میراث قدم‌های پیشین ماست.
قدم‌های امروز ما می‌تواند دنیای ما را از این که هست زیباتر کند، می تواند زشت‌تر کند.
و صد البته آیندگان قضاوت خواهند کرد.