او قبل از انقلاب به دلیل شرکت در یک گروه سیاسی به زندان افتاد و مجبور به عذرخواهی تلویزیونی شد. پس از آزادی تصمیم گرفت که برای همیشه از شرکت در هر گروه سیاسی خودداری کند و تا به امروز به عنوان یک کوشنده ی فرهنگی، و حقوق بشری به طور خستگی ناپذیری کار کرده است.
او تا کنون صدها مقاله فرهنگی و اجتماعی، و آموزشی و بیش از 400 برنامه تلویزیونی در ایران و خارج از ایران داشته است.
در این مدت او ده ها کتاب داستان، داستان کوتاه، داستان کودکان، شعر و نمایشنامه منتشر کرده که مشهورترین کتاب او که جایزه ی ادبی منتقدین را هم گرفته بیگانه ای در من است .
برخی از نوشته های او به زبان های انگلیسی، فرانسه ترجمه شده است. او اولین نویسنده ی scions fiction در ایران است که در سال 1979، کتاب در آنسوی فنا را نوشت که به فرانسه ترجمه و منتشر شد. او از موسسین سازمان زنان ایرانی در بریتانیا، از موسسین کانون نویسندگان و هنرمندان ایرانی در لندن، و موسس بنباد میراث پاسارگاد و صدای میراث فرهنگی جهانی و سردبیر سایت کمیته نجات پاسارگاد است.
در حال حاضر شکوه میرزادگی مسئول امور اجرایی سازمان غیر انتفاعی «صدای میراث فرهنگی جهان است، که در اکتبر 2012 تاسیس شده و هدفش «حفظ آن دسته از میراث فرهنگی و تاریخی بشری است که به خاطر فقر، جنگ، تبعیض های سیاسی و مذهبی و حکومت های بی توجه در خطر افتاده اند
شکوه ميرزادگی همچنين يکی از موسسين «سازمان زنان ايرانی در بريتانيا» (لندن- 1988) و موسس و مسئول «مرکز اسناد و مطالعات زنان ايرانی» (دنور آمريکا – 2001) است. او و اسماعيل نوری علا همچنين از سال 2001 تاسال 2005، دو برنامه فرهنگی تلويزيونی را اداره و اجرا کرده اند: «کارگاه انديشه» و «بر ميز تشريح». در اين چهارسال، شکوه ميرزادگی بيش از 200 برنامه را به بحث و بررسی مسايل مربوط به زنان، و مسايل حقوق بشر - در ارتباط با زندانيان سياسی و خشونت عليه زنان- اختصاص داده است. او همچنين يکی از دو موسس «کميته بين المللی نجات پاسارگاد» و مسئول کميته های بين المللی اين کميته است. اين کميته از اگوست 2005، به دنبال مطرح شدن خطرات ناشی از آبگيری «سد سيوند» و نابودی آثار دشت پاسارگاد شروع به کار کرده است. شکوه ميرزادگی در می2007 بنياد ميراث پاسارگاد را که موسسه ای بين المللی است تاسيس کرد. اين بنياد هم اکنون با هدف کوشش برای حفظ آثار فرهنگی و تاريخی ايرانزمين مشغول به فعاليت است.
بنیاد میراث پاسارگاد موسسه‌ای غیر سیاسی، غیر مذهبی و غیر انتفاعی است که طبق قوانین ایالات متحده امریکا و قوانین ایالتی ایالت «کلرادو»، توسط خانم شکوه میرزادگی به ثبت رسمی رسیده است.
این بنیاد در پی اقدام عده‌ی کثیری از مردم جهان که از سال ۲۰۰۴ با هدایت «کمیته‌ی بین‌المللی نجات آثار باستانی دشت پاسارگاد» به فعالیت وسیعی دست زدند تا از تخریب آرامگاه کوروش جلوگیری کنند راه‌اندازی شده است. یکی از مهمترین دستاوردهای شکوه میرزادگی و همراهان او انتخاب و اسم گذاری روز جهانی کوروش است که امروزه در تقویم میهن پرستی ایرانیان جایگاهی مهم به خود اختصاص داده است.
خانم میرزادگی در توضیح اینکه چرا 29 اکتبر را به عنوان روز جهانی کودوش انتخاب کرده‌اند توضیح می‌دهد:
«وقتی که ماجرای آبگیری «سد» پیش آمد، اوج آن مصادف با روز ۲۹ اکتبر، ۷ آبان شد. در تقویم‌های جهانی در چنین روزی «کوروش» وارد «بابل» می‌شود و آن منشور معروف حقوق بشر را صادر می‌کند. منشوری که اکنون در سرزمین خودش، ایران قرار دارد.
ما فکر کردیم این بهترین روز است برای اینکه هم جنبه‌های ملی ما را دارد یعنی روز کوروش است و هم جنبه‌های جهانی دارد. مثلآ سازمان ملل، منشور کوروش را به عنوان اولین اعلامیه‌ی حقوق بشر می‌شناسد. در موزه به همین نام است و همیشه در هر کجا اگر از کوروش قدردانی شده به این دلیل بوده که این منشور صادر شده است. بنابراین فکر کردیم بهتر است روز کوروش، روزی باشد که روز صدور منشور او بوده است.
در تاریخ ارتش‌های جهان، در تاریخ‌های مذهبی گشتیم و پیدا کردیم و بالاخره به این نتیجه رسیدیم که بهترین روز برای روز کوروش بزرگ، روز صدور منشور حقوق بشر او باشد.»
با اینکه روز جهانی کوروش با هدف ایجاد موج در جلوگیری از تخریب آثار باستانی دشت پاسارگاد بنیان نهاده شد اما دستاوردهای این روز مهم در حدود حفظ ابنیه باستانی محدود نمانده است. خانم میرزادگی در این باره می‌افزاید:
«ما از وقتی‌که چنین روزی را پیشنهاد دادیم تا به امروز، هر ساله در چارچوب قوانین بنیاد فعالیت‌هایی می‌کنیم. انتشار مطالب مختلف درباره این روز، آگاه کردن مردم نسبت به ارزش منشور، به ارزش سخنان کوروش و اینکه چرا ما باید این ارزش‌ها را گرامی بداریم و چرا باید ما به چنین روزی اهمیت بدهیم از جمله فعالیت‌های ما است.
یکی از چیزهایی که در این روز درباره‌اش زیاد صحبت می‌کنیم و نویسندگان مختلف راجع به آن نوشته‌اند این است که اگر ما به ارزش‌های این روز پی ببریم دیگر نمی‌توانیم این حرف را بپذیریم که حقوق بشر، صرفآ یک امر غربی است!
علاوه بر این اعتقاد دارم حقوق بشر چیزی است که مربوط به همه انسان‌های جهان است. ما هم می‌توانیم بگوییم قبل از اینکه اعلامیه حقوق بشر (که برای همه قابل احترام است) منتشر شود، قرن‌ها پیش مواردی از طرف یک رهبر ایرانی و یا در واقع از طرف مردم صادر شده و شبیه همین چیزهایی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر هست، در آن اعلامیه هم بوده است.
ما کاری که کردیم بیشتر روی شناخت ارزش‌های منشور، شناخت ارزش‌های کوروش و شناخت کلمات او در رابطه با مردم ایران بوده است.»
شکوه میرزادگی استقبال مردم از روز جهانی کوروش را دلیلی بر نگرانی آنها از روند فعالیت های تخریبی سازمان یافته دولتی درباره تاریخ و تمدن خود دانسته و عنوان می‌کند:
« یکی از مهمترین دلایلی که موجب شد تا استقبال عمومی از فعالیت‌های کمیته نجات پاسارگاد و پس از آن بنیاد میراث پاسارگاد صورت بگیرد را باید در تغییر نوع نگاه نسل جوان ایران به موضوعات تاریخی جستجو کرد. جوانان با شور و حرارت ایران برای داشته‌های تمدن ساز خود ارزش بسیار بالایی قائل هستند و خوب درک کرده اند که هویت ملی آنها با این اثار ماندگار و تاثیر تاریخ ساز آنها گره خورده است. از همین روست که شاهد آن هستیم که رسانه‌های مختلف از جمله رادیو تلویزیون‌های فارسی زبان که بیشتر در لس‌انجلس مستقر هستندهم همکاری خوبی با ما کردند تا بتوانیم توجه بیشتر مردم را به این دارایی‌های عظیم ملی جلب کنیم.
فراموش نکنید که ما در بنیاد میراث پاسارگاد نه به هیچ سازمان دولتی، سازمان خصوصی و حتی به دانشگاه‌ها وابسته نیستیم. با دانشگاه‌ها ارتباط داریم و مطالب مربوط به میراث فرهنگی را به اطلاعشان می‌رسانیم، اما با هیچ سازمان دولتی در هیچ کجای دنیا ارتباطی نداریم. از هیچ کجا نه حتی یک دلار یا به قول ما قدیمی‌ها یک ده‌شاهی دریافت نمی‌کنیم و نه خواهیم کرد. پس طبیعی است که همه فعالیت‌هایی که این موسسه انجام می‌شود از سر عشق به ایران است و همین نگاه مستقل به همه ما یاری رسانده است که اعتماد و توجه مردم را به عنوان بزرگترین سرمایه خود بدست آوریم.»
شکوه میرزادگی در پایان گفته‌های خود از همه کسانی که به صورت مستقیم و غیر مستقیم با آرمان‌های بنیاد میراث پاسارگاد همراهی کرده اند و در راه اعتلای تمدن ایرانی فعال هستند قدر شناسی کرده و نتیجه تلاش ایشان را حفظ تمدن ایرانی قلمداد کرد.