دولت ترامپ از یک طرف وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران را در لیست تحریم های خود قرار داده و وی را بعنوان تروریست و یا حامی تروریسم به حساب می آورد و از طرف دیگر وی را دست آویز و بلندگوی آیت الله خامنه ای می نامد که هیچ اختیار تعهدی و اجرایی ندارد. آیا دولت آمریکا می تواند از صدور ویزای دیپلماتیک به وی بعنوان نماینده رسمی دولت عضو سازمان ملل خودداری کند؟

جواب چنین سئوالی را می توان در معاهده مَقر سازمان ملل مورخ 26 ژوئن 1947 که در شهر لیک ساکسز نیویورک امضاء شد جستجو کرد. ماده 4 معاهده مَقر در بند 11 و تبصرهای 1 الی 5 آمریکا را متعهد به تسهیل رفت و آمد بدون مشکلات حقوقی نمایندگان کشورهای عضو می نماید. "مقامات فدرالی، ایالتی و محلی ایالات متحده آمریکا نباید هیچ گونه موانعی برای رفت و آمد اشخاصی که دولت های عضو برای مأموریت های خود اعزام می شوند به عمل آورد." دولت آمریکا موظف به پذیرا بودن نمایندگی های دولت ها در سازمان ملل می باشد که طبق آن باید برای آنها مصونیت قائل شود، بنابراین آمریکا در چهارچوب معاهده مَقر موظف است شرایطی را برای کشورهایی که افرادی را به عنوان نماینده یا کارشناس معرفی می کنند ایجاد کند تا بتوانند در سازمان ملل حضور یابند. ماده 13 این معاهده تصریح می کند: "صدور روادید برای حضور هیأت های نمایندگی دولتهای عضو، دیپلماتهای آنها و افراد وابسته، الزامی است و در این خصوص حداکثر سرعت باید لحاظ شود."

گرچه مَقر سازمان ملل در شهر منهتن نیویورک بوده اما این سازمان خود به تنهایی  صاحب هویتی مستقل و دولتی می باشد. بعنوان مثال این سازمان حق دارد نیروی نظامی برای تأمین امنیت، تهیه گذرنامه و تمبر پستی مستقل خود و یا رسانه رادیوئی یا تلویزیونی خود را داشته باشد و ماموران دولت میزبان، آمریکا، حق ورود به مَقر در غیاب مجوز دبیرکل این سازمان را ندارند. توجیه دولت آمریکا در منع ورود برخی افراد مسائل امنیت داخلی را مطرح می کند  که آن هم با رعایت برخی شرایط برای کشور میزبان در نظر گرفته شده است. بعنوان مثال در سال 1980 زمانی که یاسرعرفات رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین (نام آنزمان) موفق به شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل نشد با طرح  دعوایی و مداخله سازمان ملل و تشکیل دیوان داوری، مسئله میان سازمان ملل و ایالات متحده آمریکا برطرف شد. اما در سال 1984 زمانی که عرفات مجددا برای شرکت در اجلاس سالانه در  شهرنیویورک بود و شب هنگام به تماشای کنسرتی در لینکن سنتر دعوت شده بود شهردار وقت نیویورک، رودی جولیانی، وی را در مقابل دید دیگران از محل کنسرت اخراج نمود. و یا مجددا بعلت عدم  صدور ویزا به یاسرعرفات در سال 1988 سازمان ملل ناچار شد محل برگزاری جلسه سالانه خود را به سوئیس انتقال دهد. دولت آمریکا با تصویب قوانین داخلی و توجیهات امنیتی و اعمال فشار تا حدی خود را از معاهده های سازمان ملل منفک نموده  است. در سال 2004 زمانی که دولت ایران حمید ابوطالبی را بعنوان سفیر دائم جمهوری اسلامی در سازمان ملل معرفی نمود دولت آمریکا از صدور ویزای دیپلماتیک به وی خودداری کرد و اعلام نمود او یکی از افراد گروگانگیر سفارت آمریکا در ابتدای انقلاب ایران بوده است. دولت آمریکا ادعا نمود حتی حضور وی در سازمان ملل (نه در آمریکا) می تواند منافع و امنیت آمریکا را به خطر بیندازد. چندی پیش و قبل از قراردادن جواد ظریف در لیست تحریمها، دولت آمریکا با صدور ویزا به وی رفت و آمد ظریف در نیویورک را شدیدا محدود نمود.

در زمان حکومت معمر قذافی، رهبرسابق لیبی، زمان سخنرانی از پشت تریبون سازمان ملل در حالی که محافظین زن خود را در کنارداشت، متن آماده شده سخنرانی خود را پاره کرد و به اعضاء مجمع عمومی پیشنهاد داد تا با تقبل هزینه تغییر مَقر سازمان، آنرا به پایتخت لیبی انتقال دهد. تغییر مَقر سازمان ملل تنها با رأی دو سوم اعضا مجمع عمومی ممکن است اما از آنجائی که بیشتر بودجه سازمان ملل از طریق دولت آمریکا تأمین میشود، تا بحال چنین پیشنهادی بطور جدی مطرح نشده است. مسئله صدور ویزا به وزیر خارجه ایران به یک معضل سه بعدی تبدیل شده است. از یک طرف ایران در مقابل آمریکا قرار گرفته است، از طرف دیگر ایران در مقابل سازمان ملل قرار گرفته است و از طرف دیگر سازمان ملل در مقابل آمریکا گرفته است. تحریمهای  یکطرفه و روزافزون آمریکا علیه دولت ایران این معضل را سنگین تر و پیچیده ترمی نماید. باید اضافه شود دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل بغیر از اعتراض کتبی نسبت به این مسئله طرح دعوایی را به دیوان داوری تسلیم ننموده است. واضح است که وظیفه و مسئولیت عملی سازمان ملل در این میان برای حل چنین مسائلی برای همیشه مهمتر از دیگران می باشد. آنچه در دوره زمامداری رئیس جمهور ترامپ مشاهده شده است، عدم اراده و یا خواست سازمان ملل می باشد که شاید به دلایل کمکهای مالی فراوان آمریکا تا بحال در مقابل کشور میزبان نایستاده و تعهدات آن را به این سازمان بین المللی از طرف 193 کشور عضو به چالش نکشیده است. و باز شاید هر سه طرف این مسئله معتقدند آقای ترامپ از قدرت خود استفاده کرده و در لحظه آخر فرمان صدور ویزای ظریف را صادر خواهد کرد.