سهرابیان در مصاحبه ای با ... ادموند گفت: این روزها من وسواس کشیدن پرتره دارم، از نظر من زنان بسیار توانمند هستند، زیرا آنها بسیار حساس، ظریف و قدرتمند می باشند. این خصوصیات را در زنان ایرانی و آمریکایی بیشتر مشاهده کرده ام. وی افزود: از نقاشی های سنگی ماقبل تاریخ گرفته تا صنایع دستی زیبا، هنر ایرانی به عنوان یکی از ثروتمندترین میراث جهان شناخته می شود. 

بهناز سهرابیان ، بانوی 55 ساله متولد و تحصیل کرده تهران که با این سنت ها رشد کرده  و از سال 2017 شهروند آمریکا شده است، می گوید: هدف من این نیست که نشان دهم یک ایرانی هستم، آثار من خود نشان دهنده فرهنگ اصیل ایرانی است و آنها برگرفته از فرهنگ من می باشد.  

اگرچه بهناز سهرابیان از 10 سالگی شروع به درس خواند کرد اما پس از دبیرستان، ابتدا وارد دانشکده پرستاری شد و سپس در رشته شیمی کاربردی با مدرک لیسانس فارغ التحصیل شد. بهناز می گوید : در آن زمان من فقط می خواستم نقاشی کنم و هیچ ایده ای برای نمایش نقاشی های خود نداشتم. من فکر می کنم آموزش و دانش هرگز به کسی صدمه نمی زند.  

در سال 2010، بهناز برای تغییر آماده بود. او به عنوان معلم و هنرمند مشغول بکار شد اما از آنجایی که تازه طلاق گرفته بود، به عنوان یک مادر مجرد با دو دختر که از انتخابات جنجالی ریاست جمهوری ایران در سال 2009 ناراحت بود به همراه خواهر بزرگتر خود به اوکلاهما نقل مکان کرد تا زندگی جدیدی را آغاز نماید. 

بهناز در ادامه مصاحبه خود می گوید: من فکر می کردم که در هنگام طلاق می توانم محیط و افراد پیرامون خودم را تغییر دهم. در ایران به حقوق مردم احترام نمی گذاشتند و تنها مردم را سرکوب می کردند،  از این رو، علیرغم اینکه در ایران زندگی خوبی داشتم، آماده تغییر و حرکت شدم. 

او در اوکلاهما، به سبک خاص و متمایز نقاشی خود ادامه می دهد و در منزل خود کارمی کند. اثر قلم مو و انتخاب رنگ نقاشی های او متمایز است و در آن آثار مناظر و زندگی مردم را به تصویر می کشد. پرتره های او بویژه پرتره های زنان او بسیار مشهور است . بسیاری از پرتره های او مانند «سلفی» فوریه او تصاویر زنانی مشهوری است که با جسارت مستقیم به بیرون از قاب و بیننده نگاه می کنند. او می گوید از اینکه من یک «هنرمند ایرانی» هستم و مردم آمریکا من را نیز به عنوان یک «هنرمند آمریکایی» پذیرفته اند؛ بسیار خوشحال هستم.