سوال ١ : یکی از شعارهای محوری جنبش «زن، زندگی، آزادی» شعار «سر خم قدغن» بود که معترضین از جمعه های زاهدان گرفته تا تهران و بقیه نقاط کشور بر روی بنرها و پلاکاردها نوشته شده بودند و حتی توسط آریوش، خواننده و ترانه ‌سرای نسل جوان به سرود تبدیل شده بود و این بدان معناست که در مقابل صاحبان قدرت و برای حفظ کرامت انسانی، سر خم قدغن. 

حال، سوال این است که فردی مثل تقی رحمانی که بخشی از هویت خود را از "ضد پادشاهی" بودن به عاریه گرفته "چرا باید در مراسم اعطای جایزه نوبل به نمایندگی از نسل آزادیخواه جوان کشور در مقابل هارالد پنجم پادشاه نروژ، اینگونه با سر خم تعظیم و کرنش کند؟" معمولا رایج است که در چنین مواردی مدعوین که شرفیاب شده اند، ذره ای سر خود را به ادای احترام تکان می دهند. اما خم شدن تا این اندازه سابقه نداشته و آن هم از فردی که ظاهراً ضد پادشاهی است!

 

سوال ٢ : علیرغم اینکه جنبش «زن، زندگی، آزادی» یک جنبش برانداز و عبور کامل از جمهوری اسلامی و همه جناح های آن بود، "چرا آقای رحمانی جایزه نوبل را به اصلاح طلبان تقدیم نمود؟ آیا ایشان از طرف نرگس محمدی چنین مأموریتی داشتند و یا سر خود، از جیب خلیفه بخشیدند؟"

 

سوال ۳ : "چرا ایشان مانند بسیاری دیگر از افراد مذهبی که خود را محق می دانند، حاضر نیستند به پرسش های مخاطبین خود حتی با یک جمله کوتاه جواب بدهند؟" بعنوان مثال آخرین توییت کوتاه ایشان که نه تنها نامفهوم و متنافر، بلکه مملو از مغالطه و اشتباهات املایی بود، توسط صدها مخاطب با سوالات منطقی متعدد به چالش کشیده شد. اما دریغ از تصحیح و یا یک جواب کوتاه. انگار که ایشان با دهن کجی و یا سکوت خویش نشان می دهد «حال که جایزه نوبل و یک میلیون دلار نقد را دریافت کرده اند، ضرورتی ندارد که پاسخگوی احدی باشند.»

 

سوال ٤ : آقای رحمانی در آخرین توییت پرُ از اشتباه املایی و مفهومی خویش در مورد ضرورت پیوند دادن جنبش آینده با جنبش های قبلی تاکیدکرده اند، " آیا منظور ایشان از جنبش های قبلی شامل "جنبش سبز" می باشد که خواهان بازگشت به "دوران طلایی امام" یعنی دهه دهشتناک و مرگبار ٦٠ نیز می شود؟!"

 

نویسنده: عبدالستار دوشوکی