در آغاز جنبش سال گذشته، برخی از حکومتی ها و روحانیان به تکاپو افتاده و با ذره بین به کتب مقدس و احادیث و روایات رو آوردند تا شاید حقانیت انتخاب زنان در پوشش خو د را از دید پیامبر اسلام بیابند؛ که او آیا برای زنان زمان خود و یا زنان 1400 پس از خود حکم، تکلیف و یا مجازاتی تعیین کرده بود یا نه.  بحمداله مطلب مورد نظر برای سرکوب بیشتر زنان پیدا نشد!

با وجود این همه هیاهو بر سر مو و پوشش، زنان ایرانی هوشمندانه در گیر بازی های سیاسی-مذهبی نشده و همچنان به سفر قهرمانی خود ادامه داده اند. زیرا زنان از آینده نگران کننده ای آگاه شدند که "مردان خدا درگیر مال اندوزی" از آن مطلع نبودند و آن نابودی جامعه و نسل آینده و نابودی همین مردان غرق شده در ثروت ایران بود.

زنان ذاتاً پرورش دهنده و رابطه گرا هستند و با احساس و افکار و حس "تن و روح زیسته شده" ی خود در واقعیت های زمان حال (نه آنچه که در قرون گذشته برای زنان مقرر شده بود) وضعیت جامعه و روند آن را بسوی آینده درک و حس می کنند. برای زنان ایرانی آزادی، زندگی، عدالت اجتماعی به جنسیتی کردن بازی های سیاسی-اقتصادی ارجحیت داشته است. آن ها دریافتند که حکومت ایران با کنترل و سرکوب و پلیسی کردن بی وقفه، کشور را بسوی کره شمالی شدن سوق می دهد. جامعه ای که در آن کلیه روابط، ساختگی و تحت نظارت و کنترل راس مخروط حکومت است! به عبارت دیگر در این جوامع آدم ها مسخ شده و رابطه ارگانیک وآزادنه ای که منجر به خلاقیت شود وجود ندارد؛ و این امر خلاف هدف آفرینش و هستی که همانا پرورش و گسترش آگاهی از طریق نو آوری است؛ می باشد. در واقع، زنان ایرانی به روز جهانی زن و جهانی شدن نام زنان ایرانی معنای زندگی و آزادی بخشیدند.

 

از موانع دردناک دیگری که دختران و زنان ایرانی در مسیر رشد خود با آن مواجه اند، «کودک همسری» است. دخترکان خردسالی  که به دلیل فقر و تنگدستی و نآآگاهی خانواده و عدم قوانین حمایت از آنان به ازدواج اجباری با مردان وادار می شوند. کودک همسری یکی از فجایع بزرگ در کشورهایی مانند ایران، افغانستان، پاکستان، بنگلادش و کشورهای عربی، آفریقایی، آسیایی ... است که آسیب های جبران ناپذیری به دختران و جامعه می زند. این ازدواج ها در سنینی صورت می گیرد که دختران به بلوغ عاطفی و فکری برای تشکیل خانواده و برقراری روابط جنسی نرسیده اند. پس از ازدواج غالبا تحصیل و مدرسه را رها می کنند. نزدیکی جنسی با همسران برایشان به مانند رابطه با پدر و پدربزرگ، نفرت انگیز و هر بار به منزله تجاوز به جسم و جان و روح آنان تجربه می شود که می تواند  به اضطراب شدید، افسردگی، فوبیا و بیماری های روان تنی منجر شود. در بسیاری از مواقع با خطرات ناشی از حاملگی و حتی مرگ درزمان زایمان روبرو می شوند. در مجموع به زنان دلمرده ای مبدل می شوند که می بایست نسل آینده را با چنین روحیه ای پرورش دهند! برخی از این دختران دست به خودکشی می زنند و یا به خودفروشی رو می آورند.

بنابه گزارش مركز آمار ايران، از زمستان ۱۴۰۰ تا پایان پاييز ۱۴۰۱، دست‌كم ۲۷ هزار و ۴۴۸ مورد ازدواج دختران زير ۱۵ سال در نقاط مختلف ايران ثبت شده است. براساس آخرين اعلام سازمان ثبت‌احوال در ارديبهشت ۱۴۰۱، در سال ۱۴۰۰ دست‌كم ۶۹ هزار و ۱۰۳ نوزاد از مادران گروه سنی ۱۰ تا ۱۹ ساله متولد شدند، و ۱۴۷۴ نوزاد از مادرانی در بازه سنی ۱۰ تا ۱۴ سال متولد شده‌اند. بر اساس کنوانسیون جهانی حقوق کودک، که جمهوری اسلامی ایران نیز آن را به‌صورت مشروط امضا کرده است، همه افراد زیر ۱۸سال، کودک محسوب می‌شوند. اما بر اساس قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، سن قانونی برای ازدواج دختران ۱۳سال و برای پسران ۱۵سال است و ازدواج برای افراد زیر سن قانونی نیز منوط به «اذن ولی به شرط مصلحت با تشخیص دادگاه صالح» است."

در جوامع مختلف سازمان هایی برای حمایت از دختران و جلوگیری از کودک همسری تشکیل شده اند.  این سازمان ها به دختران دفاع از خود، امتناع از ازدواج زود هنگام وآگاهی ازحقوق شان را آموزش می دهند و خانواده ها را به نگهداری دختران خود تشویق می کنند. برای دختران بی جایگاه و فراری سر پناه تامین می کنند تا از خشونت خانواده و همسران خود در امان باشند. آمارها نشان می دهد چنانچه دختران تا دورانی از دبیرستان به تحصیل خود ادامه دهند از خطر ازدواج زود هنگام مصونیت بیشتری خواهند داشت. 

این گروه از دختران  به حمایت ما نیاز دارند. ما آینده خود را با آنان سهیم هستیم. برای آن ها  فرصتی برای تجربه «زن، زندگی، آزادی» ایجاد کنیم. تنها در آن صورت است که آن ها می توانند بصورت عضوی فعال در رشد جامعه مشارکت کنند. با خانواده ها گفتگو کنیم و آسیب های ناشی از ازدواج اجباری دخترانشان را به آنان یاد آور شویم. برایشان جلسات مشاوره و روان درمانی را تنظیم کنیم. از قانون گذاران و نمایندگان درخواست کنیم که این قوانین نابرابر، تبعیض آمیز جنسیتی، ضد زن و کودک را تغییر دهند. و مردانی که گرایش به کودک همسری دارند را تشویق به گرفتن مشاوره کنیم زیرا بسیاری از آنان دچار اختلال پدوفیلی (فانتزی و تمایل به سکس با کودکان) هستند. 

میشل اوباما، بانوی اول رییس جمهورپیشین آمریکا و امال کلونی، وکیل حقوق بشر و نیز ملیندا فرنج گیت، همسر سابق بیل گیت همکاری گسترده ای را برای مبارزه با کودک همسری سازمان داده اند.

همچنین یونیسف سازمانی است در دفاع از حقوق کودکان و آمار جامعی از کودک همسری و شرایط زیست کودکان در اقصی نقاط جهان را در اختیار دارد.

برای کسب آگاهی و همیاری به اطلاعات زیر رجوع و صدای این دختران باشیم:

 

نویسنده: پیرایه شبان