جمشید آموزگار در سال ۱۳۲۸، در ۲۶ سالگی پس از اخذ مدرک دکترا در رشته مهندسی هیدرولیک از دانشگاه واشنگتن آمریکا، همکاری خود را با سازمان ملل به عنوان کارشناس آغاز کرد. او در دهه ۳۰ خورشیدی به ایران بازگشت و وارد دولت شد. او در این دوره به عنوان معاون وزیر بهداشت، وزیر کار و وزیر کشاورزی فعالیت کرد. فعالیت به عنوان وزیر بهداری و سپس وزیر دارایی کابینه هویدا از سمت‌های بعدی او بود.

با این حال شهرت اصلی آقای آموزگار به دلیل حضور او در اوپک عنوان رئیس هیات ایران، ریاست بر اجلاس اوپک در دوره ای که برای افزایش قیمت نفت تصمیم گیری شد و ریاست هیات ایران در مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بود. آقای آموزگار سال 1346 با حضور در این مجمع به عنوان رئیس این دوره مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بین المللی پول انتخاب شد.

جمشید آموزگار در ۱۳۵۵ به عنوان دبیر کل حزب رستاخیز برگزیده و به عنوان مشاور نخست وزیر به کنگره حزب معرفی شد.

او در سال ۵۶ پس از برکناری هویدا از سوی شاه به عنوان نخست وزیر معرفی شد. در دوره نخست وزیر آموزگار اعتراضات شدت گرفت و او در تابستان سال ۵۷ از نخست وزیری و دبیر کلی حزب رستاخیر استعفا کرد. شادروان آموزگار پاییز همان سال به آمریکا مهاجرت کرد و به فعالیت های اقتصادی پرداخت.